Denizden yükselirken güneþten nefret edip topraða geri düþen yaðmur
yatarken ayný yatakta yan yana yapayalnýz
yalnýz kalanlar
neden ayrýlýnca birbirinden gövdeler
akar yalnýzlýkla bu döngüye.
Kimsenin yok
yaðmurun bile böyle küçük elleri
sadece yaðmur kuþunun var gün aðarýrken
yalnýzlýk aðlýyor içinde
hiç durmadan
her nefeste.
Öðlen sonralarýnýn belirsiz ýþýklarý yansýdýðýnda kentin üstüne üzgün
yaslý insanlar yalnýz
huzursuz
nefret içinde
aþaðý yukarý dolaþýrken yollarda.
Yalnýzlýk yaðmura benzer
yaðar yere…