Ne Mutlu...

Âh sevi...
Mutluluðun yedinci kapýsý aralanýyor bize,
Dizelerin katmer katmer dökülüyor tenime..
Sesinde kaderimi gördüðüm,
Çehresini hatim edip büründüðüm,
Kaleminden dökülen naðmeleri,
Misk niyetine sineme sürdüðüm...

Ne mutlu ki; barkýmý ’sen ’kýldýn..!

Âh sevi...
Sermayem yok aþkýmdan baþka
Yer varmýydý ki gönlümde; yaratandan baþka aþka
Deðmemiþ olsaydý saçlarým rüzgarýna
Demgahýdan bir haber olurdu, bu biçare leyla...

Þimdi; Bir elif miktarý çekiyorum tenini gönlüme
Düþ’tün gayri yâr makamýndan düþlerime..
Dinleyin..ben saklý kalmýþ bir aþkýn avazýyým.!
Mekruha bulaþmýþ bu sevdanýn
Kefaretini ödemeye razýyým..!.

Ne mutlu ki soluðuma soluðunu kattýn..!

Âh sevi...
Gönlümün Vuslat kapýsýnda bekledigi yâr’ý...
Firat ve diclenin arasýndaki Hicran yârasý ...
Iki cihan kalp acýsý..
Yürek sancýsý...
Hangi þiir seni bâki kýlacak kadar derin yazýlabilir..!
Söyle uðruna kaç kelimenin idamýna ferman verilir..
Bendeki bu sevdayý kaç nida sana anlatabilir...

Ne mutlu ki; kelimelerimi kifayetsiz býraktýn..!

Âh sevi..
yaralý bir kuþun kalbinden konuyorum baðrýna
Ki tüm sevmelerimin sebebi sensin!
Feryadým, fýrtýna da kopan bir begonya kadar sessiz
Vallahi ! gözlerinden baþkasýna deðmeyen gözlerim tertemiz..
Âh sevi.. þu fakir gönlüm sen yokken inan kimsesiz...

Ne mutlu ki sen bizi ’aþk’ yaptýn...

Âh sevi...
Her akþam üstü yaþýyorum bu sen’li saati
Haklýsýn..! tamda bu vakittir aþkýn ibadet akdi..
Ey benim edep ve erkanýna sýðýndýðým,
Þiirlerle meþk eden sevgilim..
Nice eksiklerden gecipte buldun sonunda ’bizi’..

Ne mutlu ki kaderimi ’kaderine’ baðladýn...

Âh sevi..
Elâ kahve arasýnda iki dize deðiyor topuklarýma
Yer kayýveriyor, yükseltiyorum aþkýn arþýna
Ve mutluluðun bin kavmi hicret ediyor
Siluetini kokladýðým rahmet bulutlarýnda...
Yað, ýslat kurak topraklarýmý bereket mýsralarýnda
Dahî nefes alsýn sevda ateþimiz dizelerindeki can suyuyla..

Ne mutu ki! Beni kaleminden kaðýtlara akýttýn !




Sosyal Medyada Paylaşın: