Canım Ciğerim Mehmedim
Yollarýný çok gözletme, git gel oðlum dedim teze.
Sözümü dinledin ama, sarýldýn geldin bir beze.
Þapkan, künyen ve postalýn, cennet kokun kaldý bize.
Caným ciðerim, Mehmedim; Sen yoksan vatan saðoldu.
Kaþýn arasýndan girdi, yüreðime kahpe kurþun.
Evde seni bekliyordu, pastan, kekin, ekþi turþun.
Kansýzlara ders oldu o, aslan, cesur, dik duruþun.
Caným ciðerim, Mehmedim; Sen yoksan vatan saðoldu.
Sana duamý ederken, ansýzýn o kapý çaldý.
Ýki yiðit, yanaklarý, seninki gibi al aldý.
Baþlarý yere bakarken, o kara haberi saldý.
Caným ciðerim, Mehmedim; Sen yoksan vatan saðoldu.
Daðdan taþtan gelemedin, yüreðimizi daðladýn.
Binlerce çocuðu aldýn, bu vatana sen baðladýn.
Gözümden gitmiyor oðul, giderken nasýl aðladýn.
Caným ciðerim, Mehmedim; Sen yoksan vatan saðoldu.
Bu gözyaþlarýyla senin döktüðün kan bir þereftir.
Senin kara topraðýnla, vatanýmýz müþerreftir.
Senin babaným Mehmedim, bu ne büyük bir þereftir.
Gözün arkada kalmasýn, sen yoksan anan saðoldu...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.