Eylül Bitti Sen Bitmedin
Son yapraðýda döküldü kutsal dokuzun.
Bir ay deðildi bu, bitmedi gitti, çok uzun.
Hala duruyor yarama bastýðýn acý tuzun.
Eylül bitti, aþk bitti, sen bitmedin.
Savýp savurdu rüzgarla, ama rüzgar gibi geçmedi.
Yine hep yaprak döktü, tohum biçmedi.
Gönlüm gibi gönlün yine beni seçmedi.
Eylül bitti, aþk bitti, sen bitmedin.
Bu Eylül Ýstanbul’da ikinci bir deprem yarattý.
Birincisi yüreðimdeydi, gülümü sararttý.
Solumda artçýlarým bitmedi, günden güne arttý.
Eylül bitti, aþk bitti, sen bitmedin.
Bir gün elimde o sarý yaprakla ben de solarsam.
Þu paramparça halimle çukura dolarsam.
Ve baþka bir Eylül’de gökten yaprak olup sana konarsam.
Bil ki;
Eylül bitti, aþk bitti, ben bittim.
Ah sevgilim sen yine bitmedin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.