Böyle Nereye Kadar
Karanlýðý severdim ta ki yüzün aydýnlatana kadar...
Sonra aydýnlýðý sevdim, yüzünü çevirip yüzüstü býrakana kadar...
Ne gecem kaldý, ne gündüzüm...
Bu böyle nereye kadar ?
Þimdi ben neyi seveceðim ?
Sessizliði severdim, sesini duyana kadar...
Sonra sesini sevdim, sen susana kadar...
Sen gittin ama sesin kulaðýmdan gitmiyor.
Bu böyle nereye kadar ?
Þimdi ben gelsen de nasýl duyacaðým ?
Yalnýzlýðý severdim, elimi tutana kadar...
Sonra aþký sevdim, çekip gidene kadar...
Yoksun ama yanýmdasýn.
Bu böyle nereye kadar ?
Þimdi ben nasýl yaþayacaðým ?
Çayý severdim çayý, gözlerine bakana kadar...
Sonra kahveyi sevdim, ’kýrk yýl yalanýný’ anlayana kadar.
Yokluðunda uyutmuyor, kahvelerde...
Bu böyle nereye kadar ?
Þimdi ben rüyalarýmda seni nasýl göreceðim ?
Kýþý severdim, ta ki kalbin ýsýtana kadar...
Sonra yazý sevdim, karþýmda buz olana kadar...
Hem üþüyorum, hem yanýyorum sevgilim.
Bu böyle nereye kadar ?
Þimdi ben ne yapacaðým ?
Þimdi ben ne mi yapacaðým ?
Hep ’yaz’ý bekleyeceðim.
Sen gelene kadar.
Ve yine ’yazý’ seveceðim,
kalemim ve içimdeki senle,
ölene kadar...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.