Geliyor sonbahar yine bak. Güneþ buluta küs, sen bana düþ deðilken gel sevgilim.
Rüzgar yapraðýný savurmadan, hasretinle beni kavurmadan, þu adi camdan yapma yüreðimi yüzüme vurmadan, üç günlük dünyada, acýmasýz zaman durmadan gel. Ben kendimi yokluðunla avutmadan gel sevgilim.
Ah bir Eylül var ki bir Eylül. Mesela o geliyor bak. Eylül gibi gel sevgilim. Eylül aðrýtýyor. Olsun aðrýtacaksan da gel. Yeter ki gel...
Senin dýþýndaki tüm çiçekler solacak. Onlar solmadan... Gelmezsen ellerde sen de solacaksýn. O eller senle dolmadan gel.
Gelmeyeceksen de korkma sevgilim. O zaman benden iki çeþme akacak. Yine de seni sulayacak. Büyüttüðüm çiçeði baþkasý koklayacak. Ama bil ki aðardýðýnda o da seni yakacak... Bu yüzden gel... Çünkü benim bahçemde o çiçek, Þubat’ta da açacak...
Sosyal Medyada Paylaşın:
burakdemirci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.