gibiler þiiri esnetir derler
desinler
için gülüyor Ýstanbul gibi
gözlerinden anladým
saçlarýný salmýþsýn hüznün büyüsüne
hançerende gece
yaðýz türküler söylenir
birini kendime sakladým
sesin yorulunca unutma
unutmak ölüm
yordamý kucakla sen
konuþurken dillerin mülemmasý
çoðalýrken çizgilerin ýþýkta kýrýlmasý
aðaç uçlarýna sarýl böyle zamanlarda
gidip dallara baðýr mesela
umuttur senin adýn
ne zaman eðilse ay çiçekleri yere
içinin üþümesi büyür
ruhunun zaman döngüsü çaðlar
þaþarsýn
ah çaðlar
yanarken kýzýllar
dizginleri elinden kaçmýþ atlarýn sýrtýnda
yol durmaz
durulmaz
koþarýz adým adým
.