sis perdesi aralanmýþken
üþümüþ ellerimle ben durmuþuz
fersude akþamlarda
bir martýnýn aç kalmýþ çýðlýðýna saklamýþýz kimliðimi
çakýrkeyf yýllara bakýp unutmuþuz ateþe koþan
boncuk boncuk öpüþleri
düþersin aklýma suç
düþersin aklýmdan sýzlarým
üzülme uzaðýmda yüzüme karþý e mi
gözler de yorulur ama aðlarým
suskunluðu seçtiðim gün sürür ayaklarým yeri
kimin umurunda
saatin eli iþte gözü oynaþta bak
bahanesi çoktur tepeden inme dertlerin
her veda kendi þefkatini besler aslýnda
biliyoruz ikimiz de
gitmenin kesif kokusuyla yürünsün yollar
yürürsün ardýndan yine ayrýlýk çýkar
oysa yürümek
açmaktýr her sabah günderen çiçekleri
haklýsýn yerden göðe kadar
sýrça köþklerin yankýsýyla dar zamanlar bana
gülmüþlüðümün yarýsý sana kaldý
iyi gelir þu saatten sonra demirden yastýk
elimden kayýp giden bir dolu deniz ve tuz þiþelerde
yeni bir renk olmuþ küllü gözyaþým tablolarda
manzarasýz kaldý
.