gürlüyor içimiz
biraz sonra yaðacak
balk oynuyor kelimeler bak
varsýn alsýn kýyamet bizi
eksik olsun bu defa þemsiyemiz
yaðmurun böldüðü
kaçýncý cümlem saymadým
deliþmen yalnýzlýðýn ortasýnda
neyime yetmiyor utanmak anlamadým
yürüyen zaman
bardaðýmda kalan dudak payý
tavþan kaný yaralar var
boy aynasýnda görürüm onlarý
gözüme kaçan tozdandýr aðlamalar
inanma
inan
yýllar ki küsüp giden mýzýkçý çocuklar
olsun yürüyor zaman
hep kendisine konuþan herkese susan
derinden akmayan yaþýn dýþýna döktüðü yalan
yalnýzca çiçekler büyütmez
yaþamýn olanca nazýný gözünde
ertelenmiþ gülüþüm düþer nihayet
sokak dolusu karanlýðýn dibine
bütün duvarlara bir isim takmýþlar
nazenin bazen ince
silinmiþ ya da yazýlan
suçlular çok
deðiþmesin ellerim
dursun üzerimde bütün kýrýlmalar
ebem kuþaðýna dönerim güneþ beni sevdiðinde
belkilerde
barýþma cümlesi bekliyor dargýnlar
yolun baþýndalar henüz
çoktan geçtim onlarý diyor
boz daðlara karýþan sis
ölmeyeceðim sanki þu an
hesabý mahþere kalmýþ sevdalar kadar sessiz
duvaðý açýlmamýþ umudun
kýrýntýlarýný yedi bitirdi masallarda
kitaplarda evlerde
ve kibrit kutularýnda ateþ
çiðdeci kuþu
eledi unu astý eleði gece
ay mavisi hüzünlerde
soldurun ýþýklarý haydi
kalbime Sûr üfleyen meleðe baðýþladým beni
derindir þiirin uykusu olsun
elem türküleri dinleyelim mi
ne dersin
ne dersen de
topladým kýrýk derik ne varsa heybemde
söz satýlmaz saz satýlmaz
hele insan hiç bu yerde
kalýr geride huzura eðilmiþ bir kalem
.