ilkyazdan bir gündü
susmuþ halimi söktüm nihayet
kýþlýk kazaktan
iplerin dili olsa da konuþsa þimdi
gök çizdim kýrýk kiremitten
kýrmýzýydý yer
yüzümün sateninde gezdi uçaklar
bulutlarý yamadým tek tek
çocukluk iþte
seksek aðacým þahit
parmak uçlarýma oyun oynamayý öðreten
yoktunuz yanýmda varken
siz
anladým
beni tam buraya teyellemiþsiniz
ah demeye kalmadan
kuþlarýn hepsinin adý kuþ
yýldýzlar hep bakýyordu uzaktan
ilkin Zühre’yi tanýdým
bir de çobanaldatan
dünya uyanmamýþtý henüz
güzellik uykusundan
derin
derin
siyah beyaz filmlerin
kaçýncý karesinde bilmem
gönülaþýrý yolculuk yaptým
etekleri zil çalan rüyalar ülkesine
ayaðým topraða
içim buz gibi suya indi
mürdüm eriklerini çaldým sevinçli
mühürlü sabahtan
hiç unutmam
mýsýrlarýn püskülü
bir kýzýn saçlarýna denkti
kokusu geçerdi elime
çýnlayan rüzgardan
oyun bozan çýkmasaydý karýncalar
baþým göðe erecekti sahi
güzel
-di
dut aðacýndan düþüp
nasýrýma bastý çocuklar
ah demeye kalmadý
soldu çiçeklerin mevsimi
üç beþ adým sonra büyüdüm ne yazýk ki
uyandým yaþamaktan
Görsel: Kütahya, Þeyhler
.