"Çocuklara kýymayýn efendiler
bulutlar adam öldürmesin."
gözlerinden tanýdým
ne çizilmiþ satýrlarýnda kitaplarýn
kýrmýzý
ne sesini bana çeken öykülerde
ellerini tutunca anladým
yüzyýllarýn nasýl üþüdüðünü
aklýmýn zincirinde pas tutan
fetal yorgunluktan bir de
açýyor sabah
sevinmedim doðuþuna güneþ
balkonda asýlý duran
mandalsýz çamaþýr benim
sustalý zamanýn kopardýðý
fýrtýnaya bakar kaçmam
çamurlu sokaklarýnda gezerim dünyanýn
çok çocuklar gömüldü çünkü
dýþým çýkmaz sokak
içim aðýrlýyor durmadan karalar
göðsüme tüneyen çirkinlik çaðý
seni emzirmedim daha
kirli sarý gözlerinden tanýdým
betimsizliði yüzüme vuran vurana
þiir olmaktý niyetim
unuttuk çocuklar gibi aðlamasýný demek
kýsa bir cümle nokta veya ünlem
neyse
eþgalini veremem bilirim ancak onlarý
gözü yaþlý þiire düþen piç kurularý
çekip çýkarmasýn kendini
rem uykusundan gece
hayaller uçurtmanýn kuyruðu
gerçekler ikinci elden kelepçe
tutukluyuz yazýk
yazýk ne hazin kelime çocuk
yavaþ yavaþ itiyor güzelliði karanlýðýn terine
anahtar deliðinden bakýyor canýna kýydýðýn
bilirim çiçek açmaz örselenmiþ gülüþüne
saplanmýþ daraðacýn
Görsel: Trisha Clancy
.