Ne Menem Şey

kara kýþlardan geçit yokken yüreðime
ne menem þey
baharý çaðýran edalý kuþ sesleri ile uyanmak
ittim elimin tersiyle
yýlýþýk rüzgarla, cilveleþen tülü


çocuklar kumsalda
yazý eþen martýlarýn peþinde
tüyleri kovalýyorlar
ne menem þey
garip bir köpek inliyor

-evcilleþtirme yalnýzlýðýný
inadýna çýk dýþarý gününe isim koyalým

sabahlara kadar uykusuz kalan aynaya
presledim görüntümü


gölgesi aydýnlandý evvel ,savruldu nesne
rüzgar gülü dönme öyle
zordur tekrarlar
yekun tutuyor, topyekun sevdalar

ne menem þey
nazara geleniz bir kulaçlýk derinlerde
tekrarlarý saydýlar ,adýna aþk dediler
sonra
fýrçalara geldi saçlarýmdan karalar

sadece firuze bir dolunay çekiyordu gözlerimi
arkasýndan kirpikler
kendini derin bir ýslaklýða býraktýlar
artýk kabul etmiyordu su içrek nemi
vücudum dolandý ölü beyazý bir çarþafa
rüzgar gülü zordur dönmeler
ýlýk nefesin ile
haydi bir an önce geceyi söndür sene

metro çýkaklarý yer altýnda dursun
ne menem þey
gölgesi dibine vuran yýldýzlar
ne kadar savrulursa savrulsun
yerden göðe mavi bir gülümseme uçar
soðuðu takýp saçlarýma , hýzlýca baharlarý delip geliyorum



Sosyal Medyada Paylaşın: