Ölü Yaprak Yıkayıcısı

Urgan niyetine
Dar aðacýna asýlý duran damarlarýma
Nefesini asmýþlar galiba
Sýrtýndaki yaralardan tanýdým seni
Bir de ciðerinden akan kanýn kokusundan
Parmaklarýmýn ucuyla dokundum
Üvez aðacýnýn meyveleri gibi
Çok kalabalýktý acýlarýn
Öpesim geldi yaralarýndan
Keþmir kumaþýndan dokunmuþ
Bir halýyý koklar gibi...

Hatýrlar mýsýn bilmem;
Gecenin gün ýþýðýný dölleyip,
Acýlar doðurduðu bir vakitte gitmiþtin
Karanlýk çökünce titreyen pencereden
Kýkýrdayarak gülümsemiþtin bana
Terimi kanatmýþtý gülüþün.
Halbuki sen yanýmdayken
Tüm hatalarýmý örtüyordu iþlediðin günahlar
Cehennemde yer kalmýyordu bana
Çünkü sen; hazan mevsimi gelince
Dalýndan düþüp ölen yapraklarýmý yýkýyordun...

Ahh dostum ne güzel yanýyordu ümitlerimiz
Týpký kapý eþiðinde üfüren rüzgarda
Titreyen bir mumun alevi gibi.
Gitmeseydin keþke buralardan;
Adýna bir þiir yazýlmadan...



Sosyal Medyada Paylaşın: