Sen Toprak Ol, Ben Ölü!

Gece aksayan ayaðý ile kovalarken gündüzü
Bir sürü hýçkýrýk düþüyordu kirpiklerimden.
Kanayan yaralarým kabuk tutmaya çalýþýrken
Baþýný göðe çarptý edepsiz bir gülümseme.
Sýrtý sývazlanmýþ bir kaç damla kan düþtü yere
"Berekettir" dedi emperyalist bir vampir
Pis pis sýrýttý sonra baþkasýnýn acýsýna.
Akli dengesini kaybetmiþ bir kaç tebessüm
Aslýnda gülümsemenin bu coðrafyada,
Aðlamak olduðunu anlatmaya çalýþýyordu.

Bu kadar adaletsizliðe dayanamadý sabýr
Ve dipsiz bir kuyuya doðru baðýrdý;
Nerdesin ey Yusuf, nerdesin sen?
Gam yüklü tüm bulutlar bir rüzgar bekliyor
Daðýtmak için bir çocuðun yüzündeki acýyý.
Halbuki gamzesinde çiçek büyüten toprak gibi
Baðrý yanýk isyanlar büyümeliydi sinemizde.
Bu denli kayýtsýz kalan ruhlarýmýzý arýndýrmak için
Önce öksüz bir yaðmur yýkamalý günahlarýmýzý
Sonra da yetim bir güneþ doðmalý üzerimize.
Tut ellerimden ey gözü yaþlý çocuk;
Sen toprak ol, ben taze can vermiþ bir ölü!







Sosyal Medyada Paylaşın: