Gözlerimi Sen Kapa!
Adaletsizliðin çok ama
Öfkenin hiç olmadýðý bir diyardan göçebeyim.
Heybem, bir türlü edemediðim isyanlarla dolu
Yutkunamadýðým hüzünler, bir bir boðazýma düðümlenmiþ
Aðlarým ama aðladýkça gözlerim yitik bir ülke gibi bakýyor
Sindirilmemiþ öfkelerin kaderine maruz kalmýþ bir istifra halindeyim
Kuduracak sanki içimdeki isyan ateþi
Ve yakacak zihnimi kurcalayan keþkeleri.
Hep böyle mi olacak halimiz ahvalimiz,
Hüzün dedikleri þey hep bize mi düþer býra
Bir yerlerde gülmek var, aðlamak illa bize mi düþer?
Bu nasýl bir tahakküm ki her yerde ayrý bir talan
Bebeðin aðzýndan taþan sütü bile araklayan bir vicdan
Saðanak gibi verilen sözler ama hepsi ayrý bir yalan
Fukaraya azap; mazluma ise hep zindan, hep zindan.
Býrakma kendini býra, dik tut ve kaldýr baþýný,
Fikrin, abdestini tazelesin ensar çeþmesinde
Bilincin eðilip düþsün secde yerine
Býrak gözyaþlarýný gizlemek alnýna düþsün…
Ýçimde “bir farkýna varma” hevesi var, bezm-i ezelden kalmýþ
Sessiz bir isyaný gizliyorum içimde, sabrýn prangalarýna baðlý
Avuçlarýmýn çizgisinde gizlenmiþ bir umudun izleri var
Ve bir ananýn evladýnýn kokusunu saklýyor avuçlarým
Hüseyni bir soluk yükseliyor ruhumun cevval ýrmaðýndan
Ve bir kývýlcýmla tutuþmayý bekliyor ömrümün geri kalaný.
Ateþ kývama geldi; iman edenlerin, yeniden iman etmesi için
Gelinlik yaþýna gelmiþ heyecanlar büyüyor içimde
Muzdelife’den gelecek bir haber var, onu bekliyorum
Ellerim yumruðunu sýkmýþ bakarken dikenli tellerin ardýndan
Vakit tamamdýr býra, havada yine intifada kokusu var
Ýbrahim’in Nemrutlarý abanmýþ hafakanýmýn üzerine
Firavunlar sarmýþ dört yanýmý ama
Ceplerimde biriktirdiðim uyanýþlar, kýyama durmuþ
Hepsinde mahcup bir tekbir edasý var
Kullu nefsin żâ-ikatu-l mevt (Her can ölümü tadacaktýr)
Benim caným ölümü tattýðýnda, gözlerimi sen kapa býra…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.