Bir kere ýslanýnca Ýstanbul’un yaðmurlarýnda Ne kadar kalýn ip kullanýrsan kullan; Ruhun, astarýndan baþlýyor yýrtýlmaya.
Diþlerinin arasýndan sýzýyor acýlarýn Mevsimin güzünü beklemeden, Ýçinden bir yaprak kopuyor hep. Fazla deðil, birkaç zaman sonra Gözyaþlarýnýn içinde secde ettiði, Sancýlý bir mabet oluyor gözlerin.
Sonra çok kancýk kahkahalar yükseliyor, Katran karasý fabrika dumanlarýndan. Çoðu zaman unutmak istesen de Unutturmuyor hiç mendil satan çocuklar; Ne kadar aðlaman gerektiðini.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Chn_Srgc Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.