Gölgesiz Ömürler

Açýk unuttuðum kalbimin penceresinden
Silkelerken tüm acýlarýmý
Ýçeri girdiðini fark etmedim
Odalarýmý gezmiþsin bir bir
Masamýn üzerindeki notlarý daðýtmýþsýn
Yere düþürmüþsün fotoðrafýmýzý
Bölüþülmeye hazýr hayatýmý
Helalleþmeye bile gerek duymadan
Bir bütün olarak yakýp gitmiþsin..

Seni telaþlý ve hýzlý adýmlarla
Yüreðimden çýkarken görmüþler
Sesin ölmek üzereymiþ hüzünden
Küpelerini kulaðýna takýp
Ölecek bir döþek arýyormuþsun bana
Anlayamamýþsýn galiba
Gittiðin o günden beri
Gözlerine asmýþtým zaten ben kendimi...

Aðýtlar, acýlar ve piþmanlýklar
Sýðýnmaya çalýþýyor bedenime
Mevsimler uzanýyor bir bir
Yalnýzlýðýn çok uzaktan bana bakýyor
Ne yapabilirim ki;
Güneþ toparlanýp gidince buralardan
Gölgesiz kaldý ömrümüzün geri kalaný
Denizi bir gemiye yükler gibi
Yüklenip gittik artýk bu hayattan..
.....
Sosyal Medyada Paylaşın: