MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

SATILIĞIM VAR DÜNYADA
ali mehmet türkoğlu

SATILIĞIM VAR DÜNYADA


Satýlýðým var dünyada, ondan caný mezâd ettim,
Satýlýðýmý satýp mezâdda hepsini azâd ettim;
Hâsýlat, letâif kasamda; zamanýnda hasât ettim;
Nefsimi hesâb ettim-kitâb ettim…!... Ben onu sattým!…

Bahâsý hep rýzâ imiþ, ülfet imiþ ki, aþk imiþ;
Dahâsý hep sevdâ imiþ, hem de kara sevdâ imiþ;
Burasý aþka dâr imiþ, vesile-i dîdâr imiþ;
Darasý bu dünya imiþ, hafifmiþ; ben onu tarttým!…

Ne siccîn ne gayyada var Hakk’tan cüdâda olan nâr;
Hakk’tan cüdâ hep nâr, yakar; yanar hep cüdâ olanlar;
Nârdadýr ehlinden aðyâr, aðyâra fedâ olanlar;
Hakk’a hep fedâ olanlar bahtiyar; ben onu oldum!…

Olma Hakk’tan gâfil, nârdýr; gâfillik mâsivadandýr;
Eyleme hâ meyl, zarardýr; zararý da hevâdandýr;
Hevâ mâsivaya meyldir, yani Hakk’tan cüdâdandýr;
Öyle meyl iyi deðildir, zehirdir; ben onu döktüm!…

Meyleyle ol yâr hüdâ’ya, en a’lâ meyl Hüdâ’yadýr;
Ona meyl hârukulâda…! Ama kara sevdâdandýr;
Tutulan öyle sevdâya, gayr-i yârdan cüdâdandýr;
Sevdâ aþký edâdandýr, cefâdýr; ben onu çektim!…

Hem sefâlardan sefâdýr ve hem de zevk-û sefâdýr!…
Sefâ olduðu kadar da ayný anda pür cefâdýr;
Ne hayrettir, hem cefâdýr hem sefâdýr, ne ma’nâdýr…?!…
Aþktýr bu, böyle edâdýr, a’lâdýr!… Ben onu tattým!…

Sefâdýr sabýr âþýka, gayr-i âþýka cefâdýr;
Bunca sabredenler kahra, ma’þûk Mevlâ’ya fedâdýr;
Fedâ olan yâr ma’þûka, hâliyle zevk-û sefâdýr!
Ma’þûkum, rabbim Hüdâdýr, Mevlâ’dýr; ben onu sevdim!…

Aþk edâdýr fedâ ile, iyi edâ etmek lâzým!
Ýyi edâ etmek içinse, gayriyi fedâ etmek lâzým!
Bir olmaktýr hüdâ ile, gayriye vedâ etmek lâzým!
Biraz þeydâ olmak lâzým, çok lâzým..! Ben onu oldum!…

Eyler hep hüdâ ihâta, onsekizbine muhîttir;
Onsekizbin nice çoktur… hem yoktur!… Hüdâ vâhidtir;
Bize düþense tevhîdtir, tevhîdse Bezm’de ahîdtir;
Kul zâhidtir; ilm gâibtir, garîbtir… Ben onu buldum!…

“Verme beni bana, bir an göz kýrpmak kadar” hadîstir;
Yani hadîs-i þerîftir; umursamayan, habîstir;
Nefs alnýmýzda hapistir, hem bir haþara hem pistir,
Letâif’e istir, sistir… nefistir… Ben onu sildim!…

Aþka tama’ ile geçti bunca dek ömr-û hayatým…!
Baþka tama’ ile geçti sanma bunca bu hayatým…!
Hep sevmektir istidâdým, sevdiðim benim, Allah’ým!!
Bezm’den bu âna tamaým, Allah’ým; ben onu sevdim!…

2-Yok kâlbte nâfiz aþktan hoþ; kuþa yok, bülbüle biraz…!…
Bahþolmadý hýz kâlbten çok, baþka yok, düldüle biraz…!…
Olmaz kâlb aþksýz, aþk hoþ, gerisi boþ… Gel uç biraz…!…
Ucu-bucaðý yok biraz…!… Et niyâz! Ben onu ettim!…

3-Yetseydi uçmak keramete, evliya olurdu karga!…
Bülbülse seviyor a’lâ, dikkat buyurun bu farka!…
Yetseydi þayet libâs da, kâfi gelirdi bir hýrka!
Ne uçmak, ne hýrka…asla…! O, aþkla… Ben onu seçtim!…

Sabret, zikret, Fikret, þükret… Fazlý için eyle niyâz!
Eylersen böyle, dikkat et sana da verilir biraz…!…
Âþýk ol ma’þûka, meþk et, ma’þûka etme i’tirâz,
Kýl biraz da namaz-niyâz… Bul imtiyâz! Ben, onu buldum!…

Mümkindir desek abestir tâkat getirmek o aþka!…
Temkîndir desek esahtýr, kavuþmak aþk-û ma’þûka;
Bu aþk evlâ; ma’þuk Mevlâ, kanmayýz baþka ma’þûka;
Aþk sunmuþ ma’þûk âþýka bambaþka!... Ben onu tattým.

Sen aþký iç ki, þerbettir; ne hoþ içkidir, hayrettir…!…
Palazda kanat bitirir; iç ki, uçmaða gayrettir…!
Sýhhattir hem âfiyettir, berakettir, keramettir…
Hem de bol bol ganimettir, servettir; ben onu buldum!…

Aþk sudur, bir doldur bir iç… Çok boldur, doldur doldur iç…!
Ýç kudur…!… Ýçki budur, iç! Onda nâ hoþluk yoktur hiç!
Ýçmeye a’lâ yoldur, iç; asla berduþluk yoktur hiç!
Yâr elindendir, doldur iç, boldur iç…! Ben onu içtim!…

Aþkla serhûþ, meþkle sarr hûþ olup kaldým en ücrâmda,
Ýliklerime kadar cûþ olup kaldým ten hücrâmda;
Aðlarken aþk icrâmda hûþ, kuþ olup öttüm mecrâmda
Letâif denen hücrâmda icrâmda ben onu dedim!…

Darmadaðýn olup, tütüp, biraz yanarken ecrâmda,
Aþk nârý yetiyor deyüp sýzlandým Hakk’a ricâmda;
Al, misâl-î Eyyûb deyüp, sabr verdi aþký icrâmda!
Katlandým durdum ücrâmda… Ýcrâmda ben onu yaptým!…

Vuslat olmadýðýndan hiç, ümidimi keser gibi
Olmadým ölmediðimden hiç; harareti keser gibi
Kesmedim sönmediðimden hiç, sam rüzgarý eser gibi
Eser âþýk, sesler gibi; ben onu dedim!…

Ne mi dedim?!.. Dedim bir þey… ma’nâ önün keser gibi…!
Kesip attým, yaptým bir þey… bir þey yontup keser gibi!
Hep kâlbden yonttum, nalýncý elindeki keser gibi,
Kestim racûn keser gibi, yâr bilip ben onu seçtim.

Yeri yürek olan yâr Hakk, sýðmaya onsekizbine!…
Seven yüreðe müstehak yanmaða sevdiceðine;
Kor düþeceði muhakkak, sevenin yüreciðine!
Onu sev baþka yâr seveceðine! Ben onu sevdim!…

Bize hoþ geldi; hoþ bulduk, içtik durduk Kevser gibi…!
Gerisi boþ geldi; boþ bulduk, geçtik durduk küser gibi…!
Cûþ olduk, dîlde kuþ olduk, uçtuk durduk eser gibi…!
Coþtuk durduk, bir hoþ olduk, sadrhoþ olduk…! Ben onu oldum!…

Hep temennimdir benim tâ aþký içmek meþrebinden;
Ýçsem kana kana, bana sunulsa da þerbetinden…!
Zerresinden hiç olmazsa… veya onun zerresinden…
Sunsa Hakk bir kerresinden…! Hevesimden ben onu dedim!…

ALÝ, eylese de kem-küm.. aþk der iken gayretinden,
Anlatýlmaz aþk nitekim, susa kaldý hayretinden!…
Alýr mý letâif dedim aceb aþk kerametinden!?…
Aþk yazdým bereketinden!... Hararetinden… ne mi dedim?!...
“Seviyorum!” dedim iþte…! Yalan deðil, ben onu dedimmm!...

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.