DUYMUŞSAM MEŞKİNDEN HITÂB

Duymuþsam meþkinden hýtâb, gayri bu kavl-i yârimdir;
Düþerim aþkýndan bit’âb, gayri bu benim hâlimdir;
Sev der bana çün o hýtâb; hissetmek ferâsetimdir;
Aþk ilimdir, gönül kitâb; yâr yaratan sevdiðimdir.

Deðer rûha o sedâdan, kâlbi yakmaða sebebtir;
Deðer ölmeðe sevdâdan, þehîd olmaða sebebtir;
Geç candan, geçme cânândan; fedâ olmak bir edebtir;
Bu ölmektir yâr aþkýndan, bu da onunla halvettir.

A’lâdýr bin bir nefesten huþîyle çýkan bir nefes;
Huþîyle çýkan nefesten çýkar en a’lâ enfes ses;
O ses duyulmaz herkesten, abes deðil, çünki hak ses,
Söyler ilâhî bir sesten, hýtâb eder kâlbe enfes.

Enfes sedâ hýtâb ile kâlbe te’sirdir ânýnda,
Bir, âþýk kâlb kabûl eder, çünki esîrdir ânýnda;
Bir de o söz yâr sözüyse, onu duyunca ânýnda
Rûhu tenden ihrâc eder, olmak için yâr yanýnda.

Var mýdýr ki hûþe bir dem yâr ile olmaktan baþka?!
Olamaz tat hem hiç bir dem bir halvet olmaktan baþka;
Dem yok deme, o dem bu dem; gaflet yakýþmaz âþýka;
Aþka bunca dem var madem, yan dur her dem Hakk ma’þûka…

Ma’þûk Allâh, maksûd Allâh, o sevdiðim yârim Allâh,
Vâcid Allâh, mâcid Allâh, o yandýðým yârim Allâh;
En hûþ diyâr cennetullâh, en güzel yâr yârim Allâh,
En hûþ cemâl cemâlullâh, görür ALÝ, inþeallâh.

Sosyal Medyada Paylaşın: