Can attý cânâna þaþkýn, harâb iken be her yaný; Can kattý canýna aþkýn yârab bir dem seher âný! O an þaþkýn nefsle maþkýn hencâmýnda haþr-neþr iken, Þaþkýn, sevmeye alýþkýn oluverdi sen cânâný; Fakîr þaþkýn ondan taþkýn…! Neyler cânânsýz bu caný?...
Can denmez cânânsýz cana, bî candýr yokluktan öte…! Can denir cânânlý cana, pek candýr çokluktan öte…! Dokuz canlý denir ona cânânla ünsiyet iken, Doyar ALÝ, cânânýna; tok candýr tokluktan öte…! Yoksa rûh bustânýna geçemezdi korkuluktan öte…!...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ali mehmet türkoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.