þimdi üstünde kalmýþ ellerimi topluyorum
bakýþlar alýyorum karanlýk odalardan
kalmasýn ruhun en derinindeki iz bile
soyunuksun gün altýnda þimdi
seni böyle görüyorum
kuþlarýn söylemesine gerek yok
süzgecinden geçtim zamanýn
görmemiþim yazýk ki
penceremin önündeki sisin yarasýný
elimin tersini göstermek yeterdi
geceye süpürttürmek ayaðýnýn tozunu
göndermek cehenneme
bahar yalancý güller takarken baþýma
kendi ýslýðýmý duymamýþým
iþaret gönderdiði yerde bir perinin
su içiyorum sanmýþým
elime almadan maþrabayý
sokak çeþmesi baþýnda
izin vermiþim esmesine kavak yellerinin
geçip gitmemiþim geçtiðin yollara tükürerek
saf bir rüzgârýn peþinde
yüzüme deðen bir damla güneþe
kabul demiþim
bilmemiþim evrende kaç güneþ daha var!
piþmaným
o kadar..
02. 03. 2019 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.