baktým kalabalýk gruba
kim görüyor karþýsýndakini
yalnýz bir selâm merhabasý tez
insaný olduðu yerde mýhlayan
cana deðmeyen, gülümsemesiz
bize dokunmadan geçen
aðrýsýný herkes kendi duydu, duyacaktý yine
iki büklüm yada bir yana yamuk
küfürlü geçti sesler içimden
neler ç’alýnacaktý benden düþündüm
karþýmdaki kör kadýný izlerken
daha bir devrildi derdim
ne günler bekliyor sizi saðýr duvarlar
soluk almaya çýktýk kalabalýk kapýdan
aðaçlar altýnda her kanepede yalnýzlýk
yalnýz düþünce, kadýn adam çocuk
yola baktým bizi görmeyen
tüyeceklerdi bilirim kendilerinden bile
ürküttü yalnýz kalabalýk!..
05. 03. 2019 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.