her nefes aldýðýnda insan yaþýyor sanma unutulmuþ evlerin eþiðine düþ döküldü Sýla bürünmüþ ve yazýlmýþ kýþ, silinmiþ yollar sepya sokaklar kalýr hep aklýmýzda
ellerin bana fesleðen getirecekti gecenin saðrýsýnda nedir bu delice filizkýran kalbimin duvarýna çarpýyor kuþ sürüleri
saðlam bir adýmla basmasý gerçeðin yere aðlatýyor beni de zamanla, çok aðladým dinledi menekþeler, dinmedi sýzým
unutmaktan iyisi yok demiþti kitabýn biri kaç kitap bitirdim bu cümlenin üstüne duruyor dünya, durdukça daha çok hüzün saklýdýr ilkbaharda çiçekli yüzün
sonra adam asmaca oynuyoruz kapýlar i mgeler ve ben, Sýla aralý deðil kapýlar, yok bir hikayesi ölümün karalanmýþ resmi oldu bu þiir ama soluyorum /neden gülüyor halime i mgeler...
Þubat 2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necla Kezban Turan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.