.
anladým, göðün sökülmesi bundan
öpünce ölürmüþ mavi
biraz sonra açar sabahý rüzgar
sýký tut aldýðým nefesi
þimdi hüzün
avunmalý bu þiirde iki gözüm
selamlasýn sokaklarý býrak
kimsesiz kimliðim
dal fidan soðuk, üstelik
dilimdeki suç benim
unutma gönlüm
yalnýzlýða iliþen son heceyi
anlatsana
nasýl oluyordu sevdalý yaþamak
göz ucumda akrep diyorum
gidelim
biterken sonsuzluðun dansý
sayamýyorum, arsýz sokak lambalarý falan
yakýyor her þey canýmý
türkü dinleyelim mi giderken
denize karþý
Ört üstünü
üþümesin yaðmur ’ah’ýmýzdan
baharý baðrýnda sakladýðý belli
yorulduysak kahrýmýzdan
düþen her damla için sinip topraða
uyumak var þimdi, uyuyalým.
.