Kalbimle giriþtiðim bu haksýz mücadelede
yeniden patlarken rüzgar
yaðmurlar geliyor aklýma.
Gece
eskisi gibi yaðmýyor artýk bu yaðmur
bu insanlar vicdanlarýný yaðmura býrakmýþlar.
Yarýn bütün ýrmaklar yükselecek
kendime birkaç kulaç derinlikte iskandil sallayacaðým
Ah aktýkça beni harcayan bu ýrmaklar!
Ve yarýn eski sokaklar yine keþmekeþ içinde kalacak
bodrumlarý su basacak
küflü duvarlar arasýnda kalacak bütün insanlýk.
Gece
bir kedi yavrusunun aç ve üþüyen sesine tanýklýk ettim
ruhumu býçaklayasým geldi gizlice.
Özlemenin imkansýz olduðunu bile bile kuraklýða uyandým
ýstýrap çektiðini farz ederek herkesin
insanlýðýn adým adým çöküþüne üzülüp kendi kendimi alaycý bakýþlarla izledim
kendi yüzümü gösterdi bana bu bakýþlarým
bende kötüydüm
hem de çok kötüydüm güneþ hala iyiyken.
Gece
aðarýyor þimdi ayný aðaçlarýn üstünden
kendimdeki iyiliðe güneþle geri döneceðim.
Yarýn yine yüreðimin tam ortasýnda büyük bir yorgunluk olacak
ve yine bilemeyeceðim
kim verecek bunun hesabýný güneþe.