Son

Þehrin arka mahallerinde saklanýrdýk seninle.
Senin o anlatýlmaz gülüþün vardý,
Benimse sana hasret kalan yüreðim.
Hiç tanýmadýðýmýz insanlarýn suratlarýnda aralardýk geleceði
Hayallerin orta yerinde kahkahalarýmýzla seviþirdik.
Üþüyen týrnaklarýma aldýrmadan, sabahlardýk ya
Ta o günden bilirdik kavuþamayacaðýmýzý.
Adýný bilmediðimiz sokaklarýn ardýnda yaralandýk seninle
Soðuk bir kýþ aramýzda sabahladý
Her þey oracýkta bitti,
Yoktan yere susturuldu dudaklarýmýz.
Ah! Diyorum, benim öksüz yüreðim.
Kime sýðýnda bir dert!
Sevmek bu kadar eksiltir miydi insaný?



…



Ne vardý sanki sende sevseydin, benim seni sevdiðim gibi.
Ne vardý sustursaydýn bütün sesleri
Çekseydik üzerimizden bütün gözleri.
Ne vardý sahip çýksaydý ellerin, ellerime…
Hiç býrakmasaydýn yaralý bir güvercin gibi.
Çok mu zordu beni sevmek?
Hiç mi kalmamýþtý yüreðinde deðerim…
Kimsesiz kaldýðýma deðil de, umarsýzca sensiz kaldýðýma üzülüyorum.
Aðlamaktan helak olan halimle
Ve direncini kaybetmiþ gözlerimin eþliðinde aralýyorum ölümün mavisini.
Mavi bizdik seninle.
Ben bu aþký yaþadýðým için deðil, bu aþka yetim kaldýðým için ölüyorum.
Kimse duymadan, bilmeden, görmeden, annesizliðim içimde kalarak.
Ýnanmayacaklar önce
Bilmeyecek kimse ne yaþandýðýný
Birkaç yalan atarak bastýracaksýn içinde kalanlarý
Ve davam edeceksin hayatýna, kaldýðýn yerden…
Bir ömür sýðmadý diyecekler peþim sýra,



Sonra ö l ü m soðuðu kesecek her yaný
Yaþamak ve ölmek
Sevmek ya da sevmemek
Hepsi ayný sýrattan geçecekti
Ha düþtü! Ha düþecek…
Ha öldü(m)! Ha ölecek…