sevdiðim ay dedim sana eylül
kucaðýmý açtým odamda bile
soludum yapraðýný
sen verdin bana solgun rengini
görmezden geldim
güneþ giren pencerenden baktým
sevda okuduðum
katmerli sonbahar güllerinden
güzel dedim senin kanepende oturmak
batan güne dönerek yüzünü
savaþ çýðýrtkanlarý günlerinde
ýslýðýmla þarkýsýný çalarak barýþýn
olduðunu anýmsatarak
ellerinde kavga bayraðý taþýyanlara
duyurmaya çalýþarak
baþlarý baþkanlarý bir araya topladýn eylül
milletler birleþti mi baktým
umudumu yitirdi köhne sesler
hayal bile kurulmaz dedim bir an
unutmalý mý yoksa sevgiyi
o yükseklerden gök yüzüyle bakarken
nasýl öldürmeli
insanýn içinde sürekli yaþayan
her mevsim yüzünde
yalnýz kendini görmesini
29. 09. 2018 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.