aþk kýrýldý, yen altýnda kalmadý
çýkmayý yeðledi þiirin düzüne
alabildiðince geniþ hep çiçekli bir ova
bakýmý insana kalmýþ, o ince ele
gülünü çiðneyen hayvan barýndýrmaz içinde
her çaðda tacý yakýþan sultan
yine toparladý kendini
sevgi tözlü bir özde
ýþýklar saldý geceye
bir gül yapraðýnda büyüdü
çok þey oldu bir gözde
kalktý karaltýnýn perdesi
bunu insan baþarabilir ancak
bir göðe toplamak yýldýzlarý
kapalý bir kutudan çýkarmak umudu
aþka boyamak sonra dökülen kýrýntýlarý
geceyi dönüþtürmek gündüze
aþk kýrýldý yitirdi bütün sözcüklerini
dost aradý kalem, duygu gibi
öyle daðýnýktý þiir þarký aþýk
saçýlmýþtý yere sevgi incisi
ahraz sabahlara uyandý
düþen ince örtüyü çekti üstüne
18. 09. 2018 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.