Aziz Dostum

Aziz Dostum,

Bu kalabalýklar içindeki yalnýzlýðý bir tek sen iyi anlarsýn
Yaþamý yaþanýr kýlan bir tek sana söylediklerimin dua olmasýdýr
Sihir,
Er ya da geç kabul olacak
Bu yaþantýnýn son bulmasýdýr..

Aziz Dostum,
Ne güzel bir yolculuktur insanýn içinden sana ulaþmasý
ve sonsuzluða yalvaran cümlelerin karanlýk bir kalabalýktan çýkmasý

Öyle karanlýk kabalýklar içinden geçiyorum ki
Bedenler birer gece yarýsý birer mezar taþý


Aziz Dostum,
Asýl güzel olan ise
Seninle konuþtuðum þeylerin hep ayný olmasý
Ýçimden gelenin içimden geçtiði gibi kalmasý


Öyle ki bir köþede oturup serçeye koþan küçük kýzý izlerken
Karnýný doyurduktan sonra elimde ölen yavru serçe geliyor aklýma
Ve ölümle birleþiyor her þey


Aziz Dostum,
Altýnda oturduðum gökyüzü bile
Tüm renkleri karartýnca güzel
Yeþil doðayý öldürdüðünde
Gökten kar yerine kýyamet yaðdýðý vakit ben de öleceðim belki de
Belki de gri gökyüzü gri denizle birleþtiðinde


Aziz Dostum,
Kalabalýklar içinde öyle yalnýz ki ruhum
Korkuyorum
Kendi kalabalýðým içinde öleceðim
Karanlýk bir sokaða bile uðrayamayacak
Ezberimden birkaç þiir okuyamadan
Kendi yalnýzlýðýmý yitireceðim...









Sosyal Medyada Paylaşın: