Tam karanlýk deðildi
puslu bir kuytuda gölge bulan çýrýlçýplak yalnýzlýk
diz çöktürdü göz kapaklarýma tutuþan duvarlara ve göðe karþý
göz göze geldik derdimin duvarýnda çiy tanesi gibi gülümsemelerle.
Yaklaþan güneþin altýna serilip giden yoldaydý içime eriyen gözlerin
ve göðü bezeyen düþlerle uzayýp gittin yeni uyanan patikada
bir sokak lambasýnýn daðýnýk saçlarýna karýþýp.
Ne söyledimse senin için
gözlerinde hep sonsuz bir yalnýzlýk oldu
ve bitip tükenmeyen yalnýzlýðýmýz gölge deðirmenlerinde öðütülüp
gök kýrpýntýlarýna karýþtý.
Derinliklere düþüyor þimdi isimsiz görüntün
yaðmurdan bir yüzle
çiyin avuntusu olmak varken…