Bir çam aðacý gördüm tomurcuk dolu
güneþin altýnda
_ yýldýrýmýn düþtüðü
yaðmurlarýn yaðdýðý
gölgesine bulutlarýn rüzgârla sökün ettiði.
Üstümüzde yine güzel bir yaz göðü vardý
yarým saat ötedeyse o bulut
yalnýz birkaç dakika için açtý
ve yukarý baktýðýmda rüzgârda kayboluyordu
bile.
Güneþ ve ay
yan yanaydý
bir tanesi çok sýskaydý aç kurt kadar
_ birazdan bir güneþ öldü
kendinde kalýp
hareketsiz
perdelerin arasýndan süzüldü yumuþacýk ay
sessizce düþünen
kýrýk dökük
_ yýllar desen gelip geçti
sevdaysa yeni baþlarken.
Bir kez daha yorgun uyuyakalmýþým
güneþe hasret
yeni bir "ruhgöçü’ne" kadar...