Aþk, i mgelere karýþarak kelimelere dökülürken bu düþ evreninde; karanlýk her zaman gölge gibi peþimizdeydi,
bu haldeyken hangi hayale yol alýnýr ki...
_ Kem gözlere çok karþýydý
gölgelerin boyunun
aslýný geçtiði bu sessiz kumsalda
artýk zaman atan bir kalp vuruþu gibiydi
karanlýk kayalýklarý sarmýþken rüzgârlar
zaman kaybetmeyelim
sonra dalgalar tüm geceyi ayaða kaldýrýr dedin.
_ Yosun tutmuþ pencere pervazýndaki ayýn geceye týrmanýþýyla
deniz geceye acýmasýzca saldýrdý
ve sahili allak bullak ederek tepeye týrmandý arzu þimþekleri
her bir çizginin tek tek altýna baktým
sadece kum üstünde kurumuþ soluk otlar vardý
ay renkli
ve karanlýðý yaran çizgiler azar azar vicdan azabýný veriyordu suya.
_ Bunca uzun geceden sonra
deniz öylesine acýmasýz ve öylesine pervasýzdý ki
sahile vuran her dalga yüreðimi daðlayan bir kor gibiydi
belki de özgürlüðüne kavuþmak içindi bu sis perdesi
saçlarýný açýp daðýtmýþtý sessizce bulutlara
halbuki ay yüklü bir gece vardý
üstümüzde yýldýzlarla bezeli berrak bir gökyüzü.
_ Bilemedim
yýldýzlarý geceye verme sýrasý þimdi kimdeydi
aþkta bana bir þey öðretmedi.