_ Yemin ettim tüzenin yazýtlarý üzerine
daðlanmýþ imlerle
çýplak ayý yýkayýp ünüs’ün yirmi dördünde
kiraz ayýnda ölüm ve hiçlik
aralanmýþ gözkapaklarýyla birbirini seven iki düþman
bilmiyorum hangisine gittiðimi.
Güneþin daðýnýk saçý yayýlmýþken taþlýk avluya
bu taþlý yoldan kapýlarý açmaya ve kapatmaya
kem göze karþýyým ben
uzun birisine sonbahar kadar
yalanlarýna da
an ayrýlýrken kendi kendinden
derinlerdeki bu küllenmiþ ateþte.
Ey kam
su yok mu yanmýþ bu heceler için
nemlendir gece ruhumdaki kýyýlarý
günün kapýlarýný açýp
kendi merkezinde yitirmiþken yolumu
gitmekle kalmak arasýnda kýpýrdamayan bugünde
kayalýðýn aðýrlýðýyla
parçalanmýþ anlar geçiyor önümden.
_ Ýki parantez arasýnda kalan akþamüstü güneþinde
bir gün yiter bu açýk yaralar
soyunduran giysi gibi gerçekler ortadayken
yýkarým sevdasýz geçen bu ömürleri
ve sonra bilinmeyene gireceðim en keskin aydýnlýkla
ve ýþýk kayýtsýzca bu oyunu bozacak
mavilikler
gözlerimizde yiten güne yazýk
ancak
ve karanlýk…