_ Yalnýzlýðýmýn gökdelenlerinde
günahlarýmý sayamadým
yalnýzlýðýmýn tüneðine konmuþ baykuþ açýsýndan baktýðýmdandýr belki de.
Salkým söðüt gibi eðildim
yýldýzlarýn denize aktýðý göle
ayrýldýn damarlarýmdan böylece.
_ Anladým ki
aðýrlaþýrken kalbimden çekilmiþ artýk gülüþün
karanlýk aðaçlarýný göðsüme uzatýyor þimdi
gök bitene kadar peþimi býrakmayacak bilirim
gittiðim her yer burasý olmuþ nedense.
_ Belli ki artýk hayatýn dipnotuna gelmiþim
sýkýntýlarý daðýtan bu huzurla
son durakta beklerken
özlediðim gülüþünü yüzünde sakla.
Kimin þanssýzlýðýdýr bu vakitler
yaðmurun yaðmasý içimdeki evime
yaðmur günleri ýslatacak
gölgeni bile
yaðmuru bereket diye anacaðým artýk alnýmý piþiren güneþe direnerek.
Kurumuþ bir iskelet yýðýnýdýr
bizlerden geride kalan ruh.
_ Sadakattir belki de
güzelliðin kalemini kýran karýnca izinde
kesin tökezlerim
böylece ayrýlmaz artýk kapýdan gölgemiz
ne yaparsýn bilemem
gölgem peþine düþtüðünde.
_ Sadece aðzýmý oku
Ayzýt
bunlarýn hepsi senin suçun bilesin!
Bekçiler hüzünleri toplarken geceden
artýk sende affettirirsin kendini belki de.
Acýyor yüzümde zaman
geceye ilerleyen siyah þemsiyede
bak iþte acým hafiften aðrýyor yine
zamanýn daldasýnda gizlenen yýlan misali
yol bittiðinde.