_ Günbatýmýnda
kör gelgitlerle aþk çöker birden kýzýllýklara
karanlýðý bitmeyen bu aydýnlýkta gözlerim alýnýr elimden
güneþ bir solukta ay ile erimeye baþlarken
neden hep sensizlik var batýdaki penceremde
salkým saçak gün ýþýklarý saçlarýný böyle daðýtýrken güntülüyle
acýlar içinde kararýr bulutlar birden.
_ Hoþça kal artýk ateþ
korkuya böyle dokunmak yýldýzlarda
yaslý karanlýklara bürünmeye senin gibi cesaretim yok ki
gece yarýsý uzaktan bakayým senin gibi piþmanlýklara
acý salýp giden günden sonra yalnýz kalmak çok zor
düþler sisinin derinlikleri ölümlü aþka iter beni
günbatýmýnda.
_ Yarýn belki yine uðrar gün
uykusuz gecelerdeki uyuþturan ateþe bir katlanabilsem
akþamýn yaslý karanlýðýnda nasýlda kokun karýþýyor rüzgarlara
hanýmellerinden
ay ýþýklarý duvardaki gölgeni okþarken körce
kömür karasý gözlerinde parlayan ýþýk düþüyor gökyüzüne birden
benek benek yýldýzlarla.
_ Rüyamda
öyle belirgin görüyorum ki seni
aþkla yanarken aðlýyorduk sessizce sesine
dilekler gönderiyorduk beraber kayan yýldýzlarla
düþler sisinde umarsýzca dolanýyorduk
rüzgara kapýlmýþ çam pürü gibi koyakta
tam ortasýndan geçip acýnýn içinden sessiz ve sakince
yinede sen benim tek sevdiðimsin.
_ Kaygýlý burgaçla kaybettiklerim
bulutlarla yol dönemeçlerindeydi dün gece
kendimle yalnýz kalýrken
böyle kavramak hayatý derinden
erinçle gözlerim kamaþýyor güneþe bakýp yeniden
perde perde
yeni günde arafta durmuþ gibi aðlayacaðýna
uzatsana bana elini düþlerimden.