_ Yine gün aðarýyor parmaklýklar ardýndan
ince kýzýl çizgi kaderim benim
emeðim
ikbalim
istikbalim.
_ Boz bulanýk ufuklara
taþ duvarlar ardýndan havalanan ak güvercinin
revamý bu yaptýðý
kanatlarýnda alýp götürdüðün
umutlarým
cesaretim
ömrüm
tek telli saz gibi titrek
korkunun bittiði yerden bakan
kýrmýzý gözlerin gibi kanayan yüreðim
vicdan adlý gemide dalgalanan
bitmez
tükenmez esaretim!
_ Duy sesimi
küf kokulu yosun
paslý demir
Kocatepe’den kalkan mendirek
daha kaç kiþi gitmeli idrakin için.
_ Masum çocuk
böyle her þeyden habersiz
abisinin boynunda aðlayan
yarýn
sende unutursun
geçim derdinden
Üsküdar iskelesinde
martý sesi
korna sesi
ayak sesi
sýk adýmlarla gidiyorken
nereye gidecek bakalým istikbalin.