enverlevent
dirimsel sıkıntılar işte böyle geliyor
enverlevent

dirimsel sıkıntılar işte böyle geliyor


_ Delik deşik bir ormandayım

en koyu olan yerlerinde

kayalıkların başladığı yerde bir ışık var
yosun dinginliğiyle dalıp gitmekte varmış güntülüne

-ki ucu açık sonsuzluklarda bir taşın daldasına kıvrılmıştım -

kendi kendime ıssız kuytularda kış uykusunda gibiyim.


_ zaten

uç uca bağlanıp çağlandan düşen damlalarla dip yapmıştım halbuki

mendereslerdeki debilere kapılıp
neden dönüp durmak bir kartal tüyünde her rüzgârla

-ki artık şimdi gölgendeyim uçsuz bucaksız dağlar arasında -

ne acı şey sınanmak, hele ki böyle kendi yörüngesinde.


_ Bak

yaprak bile kendi gölgesine düşerken

bu şüphe niye
yine dirimsel sıkıntılar üstüme üstüme

-ki artık gölgende yok -

ve yine gün ağarmak üzere.


...

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.