_ Delik deşik bir ormandayım
en koyu olan yerlerinde
kayalıkların başladığı yerde bir ışık var
yosun dinginliğiyle dalıp gitmekte varmış güntülüne
-ki ucu açık sonsuzluklarda bir taşın daldasına kıvrılmıştım -
kendi kendime ıssız kuytularda kış uykusunda gibiyim.
_ zaten
uç uca bağlanıp çağlandan düşen damlalarla dip yapmıştım halbuki
mendereslerdeki debilere kapılıp
neden dönüp durmak bir kartal tüyünde her rüzgârla
-ki artık şimdi gölgendeyim uçsuz bucaksız dağlar arasında -
ne acı şey sınanmak, hele ki böyle kendi yörüngesinde.
_ Bak
yaprak bile kendi gölgesine düşerken
bu şüphe niye
yine dirimsel sıkıntılar üstüme üstüme
-ki artık gölgende yok -
ve yine gün ağarmak üzere.
...