_ Delik deþik bir ormandayým
en koyu olan yerlerinde
kayalýklarýn baþladýðý yerde bir ýþýk var
yosun dinginliðiyle dalýp gitmekte varmýþ güntülüne
-ki ucu açýk sonsuzluklarda bir taþýn daldasýna kývrýlmýþtým -
kendi kendime ýssýz kuytularda kýþ uykusunda gibiyim.
_ zaten
uç uca baðlanýp çaðlandan düþen damlalarla dip yapmýþtým halbuki
mendereslerdeki debilere kapýlýp
neden dönüp durmak bir kartal tüyünde her rüzgârla
-ki artýk þimdi gölgendeyim uçsuz bucaksýz daðlar arasýnda -
ne acý þey sýnanmak, hele ki böyle kendi yörüngesinde.
_ Bak
yaprak bile kendi gölgesine düþerken
bu þüphe niye
yine dirimsel sýkýntýlar üstüme üstüme
-ki artýk gölgende yok -
ve yine gün aðarmak üzere.
...