KALBİM

Kalbim kimsesiz bir sokak çocuðu
Köhne köþelerde yorgun ve de aç
Üstünde yamalý eski gocuðu
Öyle korunasý þefkate muhtaç

Koyu gölgelerle dolu her yaný
Islak kaldýrýmlar olmuþ mekâný

Bazen diriliyor bazen eriyor
Bir çocuðun akan gözyaþlarýnda
Bazen baharlarý yere seriyor
Baðý yeþermiyor yaz baþlarýnda

Çarpar bir köpeðin ulumasýnda
Nemin yanaðýný sulamasýnda

Köþede titreyen sokak lambasý
Her gece sabahý bununla bekler
Güneþle yok olur akþamýn pasý
Uçmaya çalýþýr mor kelebekler

Bir sýzý oturur inceden ince
O da sevmek ister gerektiðince

Arada þarkýlar göz kýrpar geçer
Ömür kadehine hüzzam doldurur
Ayýn halesinden sureti biçer
Vurduðu yerlerde gölgesi durur

Her gün zehirlenir umut tasýndan
Kýrýlýr kendinin tam ortasýndan

Ayþe Kadýoðlu Yýldýz


Sosyal Medyada Paylaşın: