Karlı gece, Guy de Maupassant, Çev. Sunar Yazıcıoğlu

Büyük ova beyaz, sessiz, hareketsiz duruyor.
Gürültü yok, ses yok; sönmüþ tüm hayat,
Bazan, kaygýlý bir sýzlanma oluyor fakat,
Barýnaksýz bir kaç köpek korulukta uluyor.

Havada þarký yok, ayaklarýmýzýn altýnda anýz yok þimdi.
Kýþ bütün geliþmelerin üzerine yýkýlmýþ;
Çýplak aðaçlar ufukta dikiliyor, yapraklarý dökülmüþ,
Ýskeletleri beyazlaþmýþ, hayaletler gibi.

Ay geniþ, solgun, sanki telaþlý.
Denebilir ki o , büyük, soðuk gökte üþüyor.
Kaygýlý bakýþlarla dünyayý dolaþýyor,
Gitmekte aceleci, ýssýz görüyor etrafý .

Ay fýrlattýðý soðuk ýþýnlarý üstümüze düþürüyor,
Uzaklaþýrken saçtýðý, düþsel parýltýlarla;
Soluk parlaklýðýnýn tuhaf yansýmasýyla
Kar hüzünlü þekilde, uzaktan görünüyor.

Ey! Küçük kuþlar için ürküten gece!
Buz gibi bir rüzgâr titreyerek koþuyor caddelerden;
Beþiklerin gölgeli barýnaklarý artýk olmadýðýndan
Uyuyamazlar donmuþ ayaklarýnýn üstünde.

Buzlanmanýn kapladýðý büyük çýplak aðaçlarda
Tir tir titriyorlar, orada korunmasýzlar;
Sonu gelmeyen geceyi, gündüze dek bekliyorlar,
Karý seyrediyorlar kaygýlý bakýþlarla.

Guy de Maupassant
Çev. Sunar Yazýcýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: