Sözcüklerim deðmeyecekse sözcüklerine, O zaman o kifayetsizliðine sýðmam! Çünkü;ben karanlýðýmýn aydýnlýðýna deðen kývýlcýmlarýna aþýðým... Ki sen aydýnlýðýna deðen zifiri taraflarýna deðilsin tutkun. Bu yüzdendir ki;koca koca uçurumlarýn adý gece-gündüz,siyah-beyaz oluyor... Ve tüm benliðimizle ayrýþýyoruz ,aitken tümden birbirimize... Anlýyoruz ki;esir düþmek zorunda her sevda. Aitken aykýrý olmak bu! Ben tüm hürlüðümle tutsak düþmeyi kaldýramýyorum artýk , Adý aþk mý,sevda mý her ne meretse; Ben Maa’nýn gözyaþýna katýk olmayý kaldýramýyorum. Bu yüzdendir ki iki cihan ben gece olayým, Sen göðüme dahi deðme artýk... Refiya Kýran
Sosyal Medyada Paylaşın:
REFİYA KIRAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.