Öyle içimi cýz ederek gitme benden.. Sonra senden bilirim paslý çatýlardaki bacanýn dumansýzlýðýný, Sokaktaki itin sahipsiz ve de pervasýz ulamasýný, Sen bilirim yüreðimi sökeni bedenimden. Ve en çok da annemin kýzmalarýný sana baðlarým.. Öyle kapýlarýmý kapatýp gitme semtimden... Sokaðýmdan yükselemeyen çocuk seslerinin katili olursun. Göðümde ki mavinin hýrsýzý, Rabbime uzattýðým duanýn biatý, Ve kapýlarýma vurduðun kilitlerden sonra sesi tokmaðýn.. Evet,sen olursun haberin yok! Benden sonra da benim telaþlarýmda duracak yüreciðin. Ben ise bir deniz hýþýrtýsýnda yürüyor olacaðým, Gözlerinin gölgesini gözbebeðimde taþýyarak usul ve de sakin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
REFİYA KIRAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.