Yaðmurun göðe isyanýný gördün mu hiç?
Ýþte öyle bir þeydi benimkisi.
Bir evladýn anasýna küstüðünü düþün,
Evrenin amaçsýzlaþtýðýný,
Tesadüflere inan bundan sonra...
Öylesine geldiðini, öylesine sevdiðini..
Gecenin aydýnlýða susadýðýný unut!
Ýbrahim’in atýldýðý ateþin gülleþtiðini de.
Hiçliði bil bundan sonra..
Ve sadece ona ait olduðunu mýh gibi kazý beynine.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.