Parça parça koparmaya çalýþmak seni, Eklemeye çalýþtýðým benden; Parmak uclarýnýn deðdeði yerleri temizlemeye çabalamak, Dudak sýcaklýðýnýn yerini ayaza býrakmasý; Tenlerin terlerinin birbirine yabancýlaþmasý, Görüyorum, eksiliyoruz biz... Senden çok benden gidiyor sanki. Yaný baþlarýmdayken bir boþluða sarýlý buluyorum kendimi mesela, Senle tüm yokluklar da karþýlaþmaktan yoruldum! Nefesin diðer yabancý milyonlarca insan nefesinden farksýz.. Sonra bende bir harp baþlýyor;Tanazul.. Papatya yapraklarýndan eksiltiyorum sonra, Seni sevmelere had býrakmýyorum. Saðýma soluma tüm yörüngelerimde seni görnek istesem de, Hiçbir pusula da sana rastlayamýyorum ne doðu-batý,ne kuzey-güney.. Kahve fincanlarýndan da eksiltiyorum, Kýrk yýllýk hatrýn da muhabbetin de batsýn! Hiçbir sözcüðünde ben yokum... Biz ikimiz bir paydaya mec olamadýk, Piþmaným,sevmelerime de sensizliðime de Ben böyle bir çeliþkiyim iþte,boþ geç... Refiya Kýran
Sosyal Medyada Paylaşın:
REFİYA KIRAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.