"Sana dün bir tepeden baktým aziz Ýstanbul...’
Kabýna sýðmayan
ruh hali ile kanatlanýrken
Yýllar devrildi omzumdan azar azar...
Boþluklara takýldýkça
kan kaybetti sevecen yüreðim.
Yaþamýn ihanetlerini, kalleþliklerini soyunup
en saf, en yalýn benliðimi ortaya koydukça
Tökezledim düþtüm köhne yollarýnda.
ulaþýlmazlar içinde kaldý Ay Iþýðý.
Avuçlarýmda baþladý yalnýzlýðýn
dayanýlmaz sancýsý.
Yýldýzlar birer birer düþtü sokaklara.
Dayadým çenemi gecenin ayazýna
Çözemedim varlýðýnla yokluðunun tezatýný
Dünler filizlendi yamacýmda.
Dualarýmýn sýzýsý hatýrlattý annemi
bin turna kuþu bile temizleyemedi
bir çocuða kýymanýn günahkar ellerini.
Çektikçe burnumu
Uçurtmam ile geçtim yeþil aðaçlý tepeleri.
Þýngýrdak Düðün Salonu gibiydi hayaller
kaçak kat inþaatýna kum çekerdi dönemeçler
Mangalda kül býrakmazdý
Aðzýnda çakýl taþý varmýþ gibi
yumuþak ’ð’ ile konuþan zebaniler.
Aþkýn uðultusu yýkandýkça sessizlikte
kýrýk bir testiden sýzmadan önce...
Muhatabýyla buluþmaya gücü olmayan
binlerce sözcük dolaþýrdý içimde;
Bilemezlerdi vazgeçmediðimi...
Þehla sabah ile göçebe akþam arasýnda
taciz atýþý ile vururdum dizelerimi
Yanardý ciðerim
yutkunurdum söyleyemediklerimi..
Þimdi gitmelerin ve bitmelerin mevsimi mi?
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.