Kýrgýn bir kalem eðilirken son satýrlara
Susturup tüm dünyayý
konuþuyorum yüreðimin diliyle.
Öldürmek istedikçe içimdeki geçmiþi
takýlýyor ayaklarým gidiþlere.
Dipsiz bir uçurum oluyor geceler
ümitsizlik esiyor savrulan rüzgarýnda.
Dokunduðunda ince bir yaraya
tekrar baþlýyor acýmaya.
Uyanýyorum içimde derin bir sýzýyla.
Apansýz bastýrýyor soðuklar
Kapýmda kar
içimde isyanlar büyütüyorum.,
Düþüyorum kristal gibi ellerinden
sen kanýyorsun ben üþüyorum.
Ekoseli beyaz ceketin sarýyor bedenimi
eriyor hücrelerimde sensizlik nöbeti.
Güneþ bir ceza gibi doðuyor dünyama
Kundaklanýyor sevincim
býraktýðýn boþluklarda.
Upuzun bir köprü kuruyorum
içimdeki yolculuklara.
Seni soruyorum
ayrýlýklarýn daðladýðý sevdalara.
Sýkýþýyorum yitik cümlelerle
devrik cümlelerin arasýna.
Unuttum diyorum soranlara
Sevdayý acý diye yazýyorum
parmak uçlarýmdan
gecenin kucaðýna..
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.