öyle bir dönemeç ki
dönersen yürümek var tek baþýna
dönemezsen piþmanlýklarla çýk dolaþ dünyadan kopmuþ gibi
_ Her kavþakta bir pusu bekler seni, gözbebeklerinde kömür karasý yalnýzlýkla yakut yeþili bir þiir içinde erirsin alazda; kimi yanar içinde cesur ve sessizce, kimi terk eder sahneyi korkarak aþký yaþar öylesine seyrederken uzaktan.
acelem bundan
hâlbuki öylesine geniþtir yürek kimler sýðmaz ki
ve meðer öyle çok deðerliymiþ zaman
_ Yeri yurdu olmayan öyle bir hayat yaþýyorum ki aþkýn kýyýsýnda, yalnýz onun gözleri nereye baksam; uzak bahçelerinde yapraklarý düþmede gönülsüz aðaçlarýn olduðu aðýr gecelerde, yýldýzlardan yeni kopmuþ dünyamýzdaki volkanlarý görüyorum gözlerine baktýðýmda.
ölüm gelemeden az önce
nihayet beraber yürüyoruz bu akþam
yüreðimde ulaþýlamayanýn özlemi ve sakýnarak gözlerinden þafaðý
_ Artýk yarý yarýya karanlýða gömülmüþ bu kavþakta, en parlak ýþýltýsý var gücün ve gururun gitgide aydýnlýða doðru; geleceðe yol açmanýn zamaný gelmedi mi?
uzaklýk çaðýrýyor þimdi uzaklýklarý
gün doðumundan