_ ve sakýn bekleme kaybettiðin yerde mavi yaz akþamlarýnda kapýný çalmayacak hiç umut
artýk ayaklarýnýn altýnda çið kaplý nemli kýrlarda gezemeyeceksin gönlünce, özgür ve dalgalanan saçlarýný tarayan rüzgârlarda ve yüreðinde sonsuz bir sevinçle; sadece baþýboþ çekip giden ipsiz bir kayýk gibi ve küreksiz dalgalý denizlere…
_ bir roman gibi esmer gecede fýrtýnaya bozarken patlayan hava sonsuza karþý
kaybettiðin yerde asla bekleme, kapanan kapý bir daha asla çalýnmaz ölmeden az önce çünkü yýldýzlarýn uyuduðu yerde hüzün yapraklarýný döker ve dallarýný eðip dereye tortu býrakarak gözlerinden daraðacýnýn uzayan gölgesinde...
_ öfkeli sularda beþik gibi sallanýrken bir karýþ havada akýlla uzaða çok uzaklarýna göðün