Açýlýnca kanatlarý ellerimin
Geceyi bin heceye bölen o masum ses
Huzmelenir aklýmýn kýrýlgan odalarýna...
Kýrýlýr içten içe
Gözlerimdeki yalancý ayna
Ufacýk bir kýz çocuðu sýðýnýr
Göðsümün konaðýna...
Kâfiyeler asýlýr sonra
Yitirilen sözcüklere
Kuruluverir hemen oracýkta
Emânet bir daraðacý...
Söylenir hep; bilirim
Eksik türküleri zamanýn
Ellerini sürsen þöyle bir, yüzüme
Kursak kendi coðrafyamýzý
Tenimizi toprak bellesek!
Kuþatýr zincirlerin aslýmý
Düþer geceye sûretim
Terkisinde zamanýn
Bin avuç nûr...
Sýrâtýmsýn yâr; tut beni!
Özlem TARHAN
EKIM/2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.