Ah bu kahrolası yalnızlığım

_ dün gece sabaha dek
kendi sisini yaratan kör lambalarla
karabasanlarý ýþýtan alacakaranlýk
baþ baþa yürüdüler
ak geldiler kara döndüler

onu alýp bunu verdiler
ayak uçlarýyla bastýklarý verimli topraklarda
sinsice gününü beklediler
beslenip serpildiler

kurt kapanýnda kaldým da seyrettim öylece umarsýz
dolandý durdu sabaha dek etrafýmda gölgeler

bak iþte saat altýya beþ var
birazdan gün doðacak
þafak sökecek

_ çýkamadým bir türlü duvarlarýndan
baþýma örülmüþ bu mahpushanenin
avýný kollayan sarman sessizliðinde
ayak seslerinin ritmini yüreðime verdiler
bir þeyleri koparýp ezdiler

aslýnda kaybettim bu savaþý daha çok eylül öncelerinden
puslu bir mayýs gecesinde bilmem nerede
sabaha dek baþ baþa yürüdüler

_gün doðacak þafak sökecek birazdan
elbet çekilecek çýnarýn uzayan filizleri
zulüm zindanlarýndan

bir de aydýn türküsü tutturdum mu þimdi kendi kendime
anlatýrým derdimi çanakkale / yemen türkülerinde

yeter bana kimseyle paylaþamadýklarým
en yücelerde gezen sarýþýn ruhum
ardýmda býraktýklarým

hele þöyle yiðitlenin
bir de efelenenin

gün ýþýðýyla aydýnlansýn yeter ki bu son gecem
elbet yaðan bu yaðmurlar
sizi de yýkar sakarya tepelerinden

_ zihin haritamý aldým elime yeniden
yýllar öncesinde býraktýðým yerden
sýcak bir aðustos sabahýnda yine kendimle kaldým

buraya kadar ah bu kahrolasý yalnýzlýðým
söyle nerede benden aldýklarýn
eþreflerim / pusatlarým / uðurlarým
ýslak duvarlarýn býraktýðý rutubette mi kaldýlar

erdemsiz / karanlýk / kalabalýk dayýlarý
bir masanýn baþýný tutmak sevdasýna daldýlar

ey kader ne diyeyim
islerde çürümüþ kör bir çuvalla
bak yine yaðýlar etrafýmý sardýlar

_ yeter bu yalvaç sabrým
haykýr be çelebim
bu haykýrýþlardadýr umutlarým

söðüdün güneþinde uzansýn kayý uzak asyadan
özgürlüðümdür bu haykýrýþlarýn


Sosyal Medyada Paylaşın: